Woord degustatie bij Expo ‘Over de randen van mijn handen’

 

 

Ik hou mijn handen als over een reling en ik beweeg ze. Handen. Jacky zou geen portretten schilderen zonder handen, zonder dat er handen te zien waren, zei hij.

Ik voel de expo in wit en zwart. Ik wil ze zien met mijn oren, proeven met mijn handen –maar aankomen mag niet. Ik wil er mijn neus tussensteken.

En zie, ik word omhelsd - door jullie ook. We bevinden ons tussen velen die in deze ‘paintings’ zijn gaan wonen.

 

Jacky Tavernier schildert steeds meer met verf zoals hij feilloos tekent met pen en potlood. Met wit en zwart en amper kleuren stelt hij vorm en emoties scherper.

Vele schilderijen zijn geïnspireerd door foto’s van leeftijdsgenoot Larry Fink, fotograaf in New York. Meestal zijn het foto’s van onbewaakte momenten. Soms zien ze het, maar dan is het te laat. Mensen zijn zoals ze zijn, zoals ze zich voordoen in al hun jaloersheid of braafheid.

*Mensen uit de jetset ontkomen nooit aan flitslicht en dat licht is zo hevig. Je zou ervan schrikken, maar zij zijn het gewend.

*Je ziet flarden van genieten: de glimlach van een man bereikt een vrouw, dat zien we op haar rug, die ze naar hem toedraait. Daarnaast dansen ze, dicht tegen elkaar.

 

Hart en rede vallen niet altijd samen. Dit onbestemd verlies wil Jacky aanraken, letterlijk met zijn eigen handen en intentioneel vanuit zijn eigenste gedrevenheid.

*‘De kleine meisjes, dié amuseren zich.’ zegt hij.

*Man kust vrouw. Ze lacht. Het is de man die recht naar je kijkt die je blikt vangt: ‘Moet je ze zien!’ zie je hem denken. Daarachter zie je mensen naar hém kijken. Wat zij denken is wat te ver, maar dat ze wat denken is zeker.

*De kus, eenzelfde fragment. Door de leegte op de achtergrond focust Jacky op de omhelzing.

*In het lawaaierige tafereel lachen vrolijke vrouwen luid. ‘Waarom lacht dié vrouw niet?’ Ik dacht dat ze nog niet af was. Ze was het wel ‘Ze probéért te lachen.

Je vraagt je af:’ Wie is ze en wie zijn de anderen? Wie zei wat tegen haar?

*En neem het portret van de vrouw met een wrong (Haarwrong maken. De voorste, losse lok trek je losjes naar achteren en dan rol je met één en soms zelfs met twee handen het haar losjes op). . ‘haar hoofd links gedraaid, waardoor de nek merkwaardig strak gespannen staat en haar gezicht in de eigen slagschaduw verdwijnt.’ Het is Kate Winslet.

Jacky laat licht schijnen op haar Oscarbeeldje en zijn eigen hoed met de kleur geel.

*In ‘Jack’s swingband’ zijn alle ogen gesloten, om zelf de intensiteit van hun muziek te voelen. De sereniteit spat er van het doek.

 

Eén van de grote thema’s in de hedendaagse kunst is net dat onbestemde verlies doordat hart en rede minder en minder samenvallen. We kunnen er ook ‘feesten van angst en pijn’ in zien.

Met deze expo bewijst Jacky dat hij zichzelf inschrijft in deze ‘traditie’. En dat doet hij met passie én met veel plezier.

Er is veel te zien. Als je goed gekeken hebt, sluit dan even je ogen en ze bewegen in al hun ijdelheid. Ze bewegen in al hun sierlijkheid over de doeken. Natuurlijk zijn het geen mensen, het zijn slechts lijnen, bewegende lijnen die niet bewegen. Handen zijn geen handen.

 

“Zo staan beiden bijna roerloos. het meisje dat loodrecht aan een touw des hemels hangt

legt haar lange hand op de lange rechte lijn tegen haar wit en zwart geruite schort

houdt het meisje  'Het rode vierkant TJ. Tavernier Jacky'

Over de randen van mijn handen  tasten mijn handen 

naar mijn andere handen  Onophoudelijk”  P. Van Ostaijen

 

Nog dit: Woord degustatie: gustibus non est disputandum: smaken verschillen; er valt niet over te twisten; de een vrijt met de moeder en de ander met de dochter.

 

 

Greet Van Kerkhoven

Oostende, 21 april 2012

 

 

 

 

Het jt boudoir     

 
‘In het innerlijke duister werden de wonderen herboren en verleidt de maan de moed‘ Miquel Barcelo 
In zwart, het donkerste blauw of bruin werd het boudoir jt geboren. Het ‘boudoir jt’ is een nieuwe tentoonstelling  van Jacky Tavernier.
 
Ik wil eerst iets zeggen over betekenis.
“Betekenis’ zou in het Japanse ‘imi’ uit drie onscheidbare tekens bestaan: smaak, geluid en hart.” Dat schrijft dichter Jan Lauwereyns
Betekenis is ‘smaak’, ‘geluid’, ‘hart’. De smaak van het geluid van het hart. Kunst en mysterie.
 
Welk formaat en op welk en met welk materiaal schildert Jacky welke kleuren?
Het geluid van een schilderij lijkt stilte.
 
Jt ziet alles met zijn oog in het centrum van het gewoel van vrouwenlijven in het schilderij naar Ingre.
De ‘beeldige’ vrouwen zijn uit zijn ‘Louis-Pol Boon- schuiven’ gekropen. Ze liggen daar in het atelier, onder en boven elkaar tot op mijn bureau toe.
 
Zoals René Magritte een pijp schildert en ziet dat het geen pijp is, zo schildert Jacky naar hartenlust ‘zijn’ vrouwen, die ze niet zijn.
Piep zei de muis in het vogelhuis. In zijn vogelhuis zitten ze, of ze liggen of ze staan. Ze kronkelen, zuchten, kreunen, giechelen, babbelen, lachen, niets moet.
 
In het schilderij ‘Jac lost his pants’ torst jt een dienblad. Dienend wil hij leven. Jt is er met zijn lijf, zijn vege, blote lijf. Jt is zijn broek kwijt. Hij lijkt het leuk te vinden, zo zonder broek een gewicht te torsen.
Jt Supeman.
 
Jt beweegt voortdurend, hij deinst/danst, springt, loopt/rond.
Jt ziet alles, heeft alles gezien. Hij neemt voortdurend beelden op.
Horen, zien, voelen, proeven, ruiken.  Met onze oren, ogen, handen, tong en neus.
 
Jt denkt er daar niet zo bij na, denk ik.
‘Denken is het meeste werk en lastig’ zegt hij. Ondertussen snoeit hij takken in de tuin, herstelt hij een kraan, verft hier en daar wat bij, download architectuurpapieren en blote madammen. Jt schildert, tekent, denkt.
 
Zijn schilderen, tekenen, filmen. Het is een spel dat hij speelt in de wereld, speels, speelser, speelst. Het is ingaan op de zinnen die zin geven aan leven.
Jt glimlacht. Jt is vriendelijk. Jt verleid met zijn glimlach en vriendelijkheid – mij
Met smaak laat hij kleuren in zijn werk toe. Zwart en wit en groen en blauw en rood en
 
Door zijn werk en in de veelheid van de dingen geeft Jacky betekenis aan het leven. De betekenis die ligt in de smaak van het geluid van het hart.
Het begon met jt, die met smaak een boudoir eet, een heus boudoir en ook een koekje.
 
 

Greet Van Kerkhoven.

Oostende februari 2011.